Clamhnas an DUP agus Sinn Féin i mbaol

Tá deacrachtaí sa chlamhnas idir Sinn Féin agus an DUP, is cosúil.    Inniu bhí Peter Robinson agus Martin McGuinness ag cur fáilte roimh chuairt ón dTaoiseach agus dornán airí ó Chomhaireacht an Deiscirt ag cruinniu tras teorainn i Léim an Mhadaidh i gContae Dhoire.   Ocáid stairiúil, cheapfá.  Ní bheithfeá ag súil le titim amach phoiblí idir Céad Aire agus Leas Chéad Aire an Tuaiscirt.  Nach iad dhá thaobh an bhoinn chéanna?

Baineann an easaontú seo le cúrsaí poilíneachta agus slándála, an cloch is mó ar phaidrín Shinn Féin de réir dealraimh.  Glacaim leis go bhfuil sé tabhachtach, gan amhras, ach ní aontaim go bhfuil sé chomh tabhachtach sin is go gcuirfeadh sé lan stad le gach rud eile bogadh chun tosaigh. Is cosúil go bhfuil an DUP ag diultú bogadh ar chúrsaí poilíneachta go dtí go mbogfaidh SF seasamh an pháirtí ar chúrsaí na bparáidí conspóideacha. Ar ndóigh tá réiteach ar seo.

Baineann ceist na mórshiúl le cultúr na nAondachtach.   D’fhéadfadh Sinn Féin éileamh a dhéanamh anois go mbogfadh an DUP a seasamh ar cheist na Gaeilge, Acht na Gaeilge a cheadú mar shampla nó cur go súntasach le Ciste Craoltóireacht na Gaeilge, chomh fada agus go ngeillfeadh Sinn Féin réimeas níos solúbtha ar cheist na bparáidí. Nach bhfuil a fhios ag an saol go bhfuil lá na nOrd Dílis caite agus fiú má thugtar cead doibh bheith ag siúl gach bóthar ó thuaidh, creidimse nach mbeidh ag siúl ach na seanóirí!   Tá an chultúr sin i gcontúirt de bharr go dtagann sé salach go h-iomlán ar chultúr na linne agus ní fheictear do ghlúin óg na nAondachtach go bhfuil tabhacht leis ina saol pearsanta.

Ní thaitníonn sé liom bheith ag cur an Ghaeilge chun tosaigh mar an ‘quid pro quo’ ar paráídí na nAondachtach,   Má chreideann ceannairí na nAondachtach go bhfuil tabhacht ag baint le ceist na bparáidí, mar go dtugann sé áit dá leagan den chultúr Briotanach sna sé chontae, ba cheart éiric níos oiriúnaí a ghearradh orthu; is é sin go mbeadh áit ceart agus faoi phribhléid ag cultúr na nGael/na hÉireann sa chuid sin den Tuaisceart. Is léir domsa go bhfuil an DUP ag feidhmiú de réir an tuiscint nach gá doibh a aithint go bhfuil cultúr ar bith seachas cultúr na Breataine/na nAondachtach ó thuaidh.   Ní féidir leis an status quo a leanúint.

Is cosúil nach féidir le Sinn Féin féachaint ar an gceist seo go samhlaíoch agus go bhfuil siad ceangailte anois le ceist seo na poilíneachta agus go gcaithfidh an cumhacht slándála bheith aistrithe go dtí Béal Feirste ó Londain roimh Nollaig.  Níl sin chun tarlú anois.   Níl an DUP chun bogadh.   Is léir sin.   B’fhéidir ná raibh siad riamh chun bogadh.

Tá sé in am cluiche éagsúil a imirt.   An bhfuil Sinn Féin ábalta sin a dhéanamh?   Nó an bhfuil siad chun cloí le taictic nach bhfuil ag oibriú?

Má cheapann siad mar shampla go bhfuil an dá Rialtas chun teacht i gcabhair orthu agus Comhaontú na Nollag a éascú, faoi mar a rinne siad roimhe, tá dul amú orthu.  Tá clocha níos mó ar phaidrín Bhrian O Comhain agus Gordon Brown ná bheith ag tabhairt mílseáin do pháistí dána an Tuaiscirt de bharr nach bhfuil siad sásta ar chúis éigean.

Czar na Gaeilge – cé bheadh ann?

Le linn an chíor thuathail ar fad le seachtain anuas sa Bhreatain agus Gordon Brown le cos san uaigh agus ar tí bheith caite isteach ag a pháirtí, bheartaigh sé Alan Sugar, réalt ‘The Apprentice’, a fhostú mar Czar Fiontraíochta. Is é an tUasal Sugar an Czar is déanaí atá fostaithe ag ceannairí Rialtais chun tabhairt faoi dhúshlán ar leith.

De réir dealraimh séard a dúirt John McCain le déanaí faoin Uachtarán Obama, go raibh níos mó Czar ag Uachtarán SAM ná mar a bhí ag teaghlach Romanov na Rúise. Bhí 18 acu – tá 20 ag Obama.

Ag an am chéanna, is tuairim é arbh fhiú é a thriail chun saol na Gaeilge a shuathadh. Duine cumasach a aimsiú chun rudaí a chur ag gluaiseacht sa treo ceart agus ag gluaiseacht go tapaidh sa treo sin. Ní bheadh an fheidhmeannach seo ceangailte le maorláthas agus bheadh buiséad neamhspleach aige nó aici, buiséad substaintiúil.

Cé h-é nó h-é an duine a roghnófá don phost sin, dá mba rud é gurb é sin ceann de na moltaí ar tháinig as an bPlean Gníomhaíochta don Ghaeilge atá le foilsiú go luath, sara ndeinfear athshuathadh ar an gComhaireacht pé scéal é! Agus go mbeadh sé i gceist na moltaí sa Phlean a chur i bhfeidhm, a deirim sotto voce!

Beart de réir briathar?

Gach Scéal Nua - an cuma a bhféadfadh bheith ar suíomh nuachta ar line

 

Má tá ciall ar bith le baint as an mhéid a dúirt Gerry Adams, Uachtarán Shinn Féin, inné, ba cheart go mbeadh sé ar a shlí go Londain anois agus é ag déanamh reidh chun cruinniú a bheith aige le Gordon Brown.   Ní h-é go gceapaim gur ceist mór phráinneach é tarrtháil Lá Nua ann féin go mbeadh príomh-aire na Breataine buartha faoi, ach go léiríonn sé an easpa cumhachta atá ag SF sa phroiseas seo.   Tá siad ábalta Humptaí Dumptaí a bhrú den bhfalla agus a bhriseadh ina smidiríní, mar a rinne siad le Lá Nua, ach anois, agus an bhotún a rinne siad tugtha faoi ndeara acu, ní féidir leo í a chur ar ais le cheile.    

Is siombal é cliseadh Lá Nua ar an bhealach atá an phroiseas siochána ar aimhleas an phobail agus nach bhfuil aoinne ach polaiteoirí is stat seirbhísigh ag baint leasa as.   Bhí Lá ann sara raibh an proiseas siochána ann, ghlac sé páirt sa phroiseas sa chiall is gur thuairiscigh sé go macanta an méid a bhí ag titim amach trath go raibh nuachtáin mhóra an Bhéarla agus leitheidí RTÉ gafa ag cinsireacht agus ag gasraí claonta pholatúla.  

Anois, mar thoradh ar naimhdeas institiúid a bunaíodh de bharr an phroisis siochána do chosmhuintir na teanga, an dream a shil allas agus fuil le go mbeadh postanna le pinsin, suiocháin boga agus caifé latté acu ar maidin, tá deireadh ag teacht le Lá [Nua].  Ba cheart go mbeadh an nuachtán bheith faoi bhlath anois seachas a bheith á chur faoin bhfód. 

Tá rud éigean soiniceach ag baint le cinneadh an Fhorais sa chiall is go bhfuil an institiúid teanga – nach brea a oireann an ainm sin, institiúid,  don bhForas – ag tapú na deise chun maoiniú don iriseoireacht chlóite Ghaeilge a ghearradh ó thart ar €600,000 in aghaidh na bliana go dtí €400,000 agus iad ag súil le nuachtán seachtainiúil agus seirbhís nuachta ar líne as seo, chomh maith le feachtas margaíochta tréan chun an nuachtán nua a chur i láthair an phobail.  Níl baol gur féidir seo a bhaint amach ar an airgead atá á thairiscint. 

An rud a mholaimse go ndeintear conradh trí bliana ar €400,000+ sa bhliain a thairiscint do Foinse chun nuachtán seachtainiúil a thairgeadh agus a chur ar fáil, go roinnfeadh Foras na Gaeilge an buiséad margaíochta atá acu féin leis an nuachtán le go mbeadh margú ceart ar an dtionscnamh seo atá á mhaoiniú ag an Fhoras, agus go mbeadh conradh ar leith, ar fiú idir €150,000 agus €200,000 in aghaidh na bliana é, ar fáil do sheirbhís nuachta ar líne, seirbhís a bheadh á uasdatú seacht lá na seachtaine.    

Ní bheadh pingin breise á chaitheamh ag Foras na Gaeilge ar na nuachtáin Ghaeilge nó ar mhargaíocht i 2009 thar 2008 dá nglacfaí le prionsabail an mholaidh sin.   

An bhfuil sé ró mhall ag ionadaithe Shinn Féin, atá ina shuí timpeall bhord an Fhorais, cruinniú eigeandála a ghairm chun cur chuige den tsort seo a phlé agus a aontú?  Nó an amhlaidh ná raibh sa chaint a bhí ag Gerry Adams inné ach focail folmha an pholaiteora, ag caint san aer agus a fhios aige go raibh an port seinnte ag Lá Nua theana féin?